Lekarze alarmują o bardzo niepokojącym zjawisku, jakim jest wzrost zachorowalności na cukrzycę. Jej pierwsze objawy są często ignorowane i mylone z innymi chorobami, bądź tłumaczone przemęczeniem organizmu. To prawda. Żyjemy szybko i intensywnie, a w tym wszystkim zapominamy o sobie. Sygnały jakie wysyła nam organizm bagatelizujemy, a co za tym idzie o chorobie dowiadujemy się gdy jest już zaawansowana, bądź w ogóle nie zdajemy sobie sprawy ze swojego stanu zdrowia. Cukrzyca jest przede wszystkim chorobą NIEULECZALNĄ!

W związku z tym LEPIEJ ZAPOBIEGAĆ NIŻ LECZYĆ!
To hasło z pewnością każdy z nas słyszał w swoim życiu wielokrotnie. Czesto traktujemy je z pewnym przymrużeniem oka, a tak naprawdę jest to klucz do sukcesu! Na pierwszym miejscu zawsze powinniśmy stawiać profilaktykę!

Co więc możemy zrobić aby bronić się przed cukrzycą?
– Pamiętajmy o utrzymywaniu prawidłowej wagi – otyłość sprzyja rozwojowi cukrzycy! Tym samym należy uważnie komponować zbilansowane posiłki, jeść regularnie, aby nie dopuszczać do uczucia głodu oraz pilnować, aby zjadane produkty pochodziły ze znanego nam źródła i były dobrej jakości.
– Sprawdźmy historię chorób w rodzinie i zastanówmy się czy nie mamy predyspozycji i nie znajdujemy się w grupie ryzyka zachorowania na cukrzycę.
– Wprowadźmy do codziennej rutyny aktywność fizyczną, zaczynając nawet od spacerów lub szybkiego marszu. Wysiłek poprawia ukrwienie oraz dotlenienie organizmu, a tym samym ogólny stan zdrowia
– Regularnie badajmy krew! Zwracając szczególną uwagę na poziom glukozy we krwi.
– Unikajmy cukru, który “ukrywa” się w wielu produktach spożywczych np.: płatkach śniadaniowych, owocowych jogurtach, sokach, gotowych ciastach i innych wyrobach cukierniczych, ale też w wędlinach, gotowych sosach, daniach do odgrzania itp.

KLUCZEM DO SUKCESU JEST PROWADZENIE ZDROWEGO TRYBU ŻYCIA!

Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje cukrzycy:
– Cukrzyca typu 1 (insulinozależna) jest chorobą dziedziczną, groźniejszą i bardziej przewlekłą niż cukrzyca typu 2. Nieleczona niesie za sobą poważne konsekwencje. Wymaga ciągłego i regularnego dostarczania organizmowi insuliny. Jej brak może doprowadzić nawet do zapadnięcia w śpiączkę cukrzycową, a nawet śmierci.
– Cukrzyca typu 2 (insulinoniezależna) jest znacznie częściej spotykana wśród chorych. Jest przede wszystkim chorobą nabytą, która wynika z niedoboru i odporności na insulinę. Na cukrzycę tego typu cierpi około 90% chorych.

Nie sa to jednak jedyne rodzaje cukrzycy:
– Cukrzyca ciążowa dotyka kobiety szczególnie w trzecim trymestrze. Spowodowana jest wówczas zaburzeniem równowagi hormonalnej organizmu, a co za tym idzie zaburzeniem tolerancji węglowodanów. Najczęściej ustępuje samoistnie po porodzie. Niestety często powraca podczas kolejnej ciąży. Istnieje wówczas ryzyko, że przeistoczy się w cukrzycę typu 2.
– Cukrzyca wtórna, która występuje razem z innymi chorobami. Może być wynikiem przyjmowanych leków bądź też uwarunkowana genetycznie i wtedy związana jest zaburzeniami przemiany materii w organizmie.
– Cukrzyca monogenowa, która uwarunkowana jest mutacją pojedynczego genu. Dotyka zaledwie 1-2 % osób chorych na cukrzycę.

Objawy:
Przede wszystkim, najbardziej zauważalnym objawem cukrzycy jest zwiększone stężenie poziomu glukozy we krwi. Ponadto występuje też ciągłe uczucie pragnienia i konieczność częstszego oddawania moczu, następuje też odwodnienie organizmu i spadek wagi. Odporność ogólna organizmu również zostaje wystawiona na próbę. Zwiększa sie podatność na infekcje. Odczuwalne staje się ciągłe i nieustające przemęczenie. Mogą wystąpić też mijajace skurcze mięśni oraz zaburzenia widzenia (w przypadku cukrzycy typu 1).

Nieleczona, zaniedbana lub zbagatelizowana cukrzyca może doprowadzić do szeregu groźnych powikłań:
– Zakwaszenie orgaznimu, pojawia się tzw. kwasica ketonowa doprowadzająca do nieprzyjemych dolegliwość (wymioty, złe samopoczucie), przyczynia się tak samo do powstania dny moczanowej, w skrajnych przypadkach doprowadza do utraty przytomności, śpiączki a nawet śmierci.
– Hipoglikemia, spadek stężenia glukozy we krwi, towarzyszy temu
uczucie słabnięcia, niepokoju oraz nadmierne pocenie się. Może prowadzić do rozwoju tzw. śpiączki cukrzycowej, a nawet śmierci.
– Uszkodzenie naczyń krwionośnych.
– Problemy ze wzrokiem, wysoki poziom cukru powoduje uszkodzenie drobnych naczyń krwionośnych siatkówki oka, tzw. retinopatia cukrzycowa, prowadzi do pogłębiających się problemów ze wzrokiem, zaćmy, a nawet całkowitej utraty wzroku.
– Problemy z nerkami, uszkodzenie kłębuszków nerkowych, odpowiedzialnych za filtrowanie krwi w nerkach tzw. nefropatia cukrzycowa. W zaawansowanych stopniach konieczne są dializy, a nawet przeszczep niewydolnej nerki.
– Uszkodzenie nerwów, neuropatia cukrzycowa, której objawami są: uczucie pieczenia, swędzenia i drętwienie dłoni oraz stóp. Neuropatie mogą dotyczyć dużych nerwów i wywoływać m.in. zaburzenia pracy serca, problemy trawienne czy impotencję.
– Zespół stopy cukrzycowej, uszkodzenia naczyń krwionośnych powodują pogorszenie ukrwienia stóp, co skutkuje niedotlenieniem tkanek. Przyczynia się to do rozwoju zmian martwiczych. Uszkodzenie nerwów powoduje również zaburzenia czucia.
– Choroby serca, zmiany miażdżycowe, prowadzące do choroby niedokrwiennej serca oraz zawału. Zmiany miażdżycowe mogą również doprowadzić do udaru mózgu, a także do rozwoju niedowładów.